Ο Αντώνης Καπαρός μοιράστηκε με τον «Γαστρονόμο» αυτό το ιδιαίτερο
φαγητό που η γιαγιά του έφτιαχνε όλο τον χρόνο, με διαφορετικό κρέας,
ανάλογα με την εποχή: χοιρινό τον χειμώνα, αρνάκι ή κατσικάκι την
άνοιξη. Όπως λέει ο ίδιος, είτε τη σέρβιραν στο κυριακάτικο γεύμα είτε
σε κάποια γιορτή, η διάντα «έδινε έναν τόνο επισημότητας στο φτωχικό
παριανό τραπέζι».
«Το τραπέζι της Λαμπρής στη Νάξο είναι ένα γευστικό ταξίδι στον
τυροκομικό πλούτο του νησιού και στην αφθονία της φύσης. Μυζήθρες
γλυκές, τα πρώτα αρσενικά (κεφαλοτύρια), γλυκύτατες χειμωνιάτικες
πατάτες εμπνέουν για μεζέδες, όπως πατατοκεφτέδες, συνοδεία άφθονου
κρασιού», λέει ο Γιάννης Βάσιλας, ο οποίος μας έφτιαξε πατατοκεφτέδες
πικάντικους.
Η Λίνα Φουρνιστάκη μάς δίνει τη δική της εκδοχή τυροκαυτερής, με τυριά
των Κυκλάδων. Η ιδιαιτερότητά της είναι ότι χρησιμοποιεί κεφίρ, που
προσθέτει δροσιά και κοντράρει την καυτερή αίσθηση από το μπούκοβο.
Το γιαούρτι στο κερκυραϊκό φαγητό που μας δίνει ο σεφ Αλέξανδρος
Κοσκινάς δηλώνει την καταγωγή του από την ηπειρωτική Ελλάδα. Οι
επισκέπτες στην Κέρκυρα τον 19ο αιώνα αναφέρουν ότι όλο το κρέας και το
γάλα του νησιού έρχονταν από την Ήπειρο, αφού βρισκόταν απέναντι.